Wniebowzięcie Matki Bożej
Kolejnym dogmatem związanym z Matką Bożą jest Jej Wniebowzięcie. Kościół katolicki szczególnie rozważa tę tajemnicę 15 sierpnia w Uroczystość Wniebowzięcia NMP. Już od V wieku tajemnica ta była świętowana w Kościele. Do rangi dogmatu podniósł jąjednak dopiero papież Pius XII w 1950 r. W Polsce i wielu krajach europejskich dzień ten jest często nazywany świętem Matki Bożej Zielnej. W kościołach święci się wówczas zioła, kwiaty i snopy dożynkowe. W sanktuariach maryjnych gromadzą się wielkie rzesze pielgrzymów. Zastanówmy się co ten dogmat oznacza i jak go rozumieć?
Maryja po zakończeniu ziemskiego życia została wzięta do nieba wraz z duszą i ciałem. Jej ciało nie uległo żadnemu rozkładowi w grobie. Wśród teologów nie było przez wieki zgodności, czy Maryja została wzięta do nieba za życia czy po śmierci. Istniał podział na tych, którzy twierdzili, że Maryja najpierw umarła i dopiero po śmierci została wzięta z duszą i ciałem do wieczności i na tych, którzy uważali, że to przejście dokonało się bez śmierci. Ci drudzy często używalisformułowania „zaśnięcie”. W Kościele Wschodnim do dziś jest święto nazywane Zaśnięciem albo Odpocznieniem, podczas gdy na Zachodzie mówi się o Przejściu albo Wniebowzięciu.
Pius XII nie rozstrzygnął tego sporu. Ogłaszając dogmat, użył sformułowania „po zakończeniu ziemskiego życia”, przez co uniknął odpowiedzi na pytanie czy Maryja umarła czy nie. Szukając odpowiedzi, warto odwołać się do nauczania Jana Pawła II, który podczas katechezy środowej 25 czerwca 1997 r. postawił pytanie: „czy jest możliwe, aby Maryja z Nazaretu doświadczyła w swym ciele dramatu śmierci?”. I odpowiedział, że tak, bo choć według Biblii śmierć jest karą za grzech, a Maryja została zachowana od grzechu, to jednak „z chwilą, gdy Chrystus umarł, byłoby trudno przyjąć coś przeciwnego w odniesieniu do Jego Matki”. W ten sposób Papież stanął po stronie tych teologów, którzy uważają, że Maryja przed wzięciem wraz z duszą i ciałem do nieba doświadczyła śmierci.
W Biblii żaden fragment nie mówi bezpośrednio o wniebowzięciu Maryi. Pierwsza wzmianka historyczna o odejściu Matki Bożej została przedstawiona w VI wieku przez biskupa Jana ze Scytopolis, pochodzącego z Palestyny. Duchowny pisze, że Maryja wraz z ciałem, została wzięta do nieba, aby być pośredniczką ludzi. O kresie ziemskiego życia Maryi opowiada też apokryf „Transitus” („Przejście”), który pochodzi z III-IV wieku. Dowiadujemy się z niego, że po śmierci Jezusa i Jego zmartwychwstaniu, apostoł Jan zamieszkał wraz z Maryją w Wieczerniku. Tam Matka Boża miała zakończyć swoje ziemskie życie. Jeszcze inna tradycja opowiada, że Maryja odeszła z tego świata w Efezie, gdzie św. Jan Apostoł przebywał w latach 37-45, uciekając przed prześladowaniami chrześcijan, jakie miały miejsce w Imperium Rzymskim.